Տավուշի երիտասարդները 3 Լիանա Քոսակյան

Տավուշի երիտասարդները 3

Լիանա Քոսակյան

Ինչո՞ւ և ինչպե՞ս սկսեցիք զբաղվել կամավորությամբ:

Արդեն 10 տարի է, ինչ աշխատում եմ որպես կամավոր: Աշխատել եմ Բերդի hոգևոր հովվի և «Վորլդ Վիժն Հայաստան» զարգացման և բարեգործական միջազգային կազմակերպության  հետ, նաև հանդես եմ եկել իմ սեփական նախաձեռնություններով, որոնց աջակցել են քաղաքապետարանը և բազմաթիվ երիտասարդներ, ովքեր միացել են իմ ծրագրերին:

Սկսեցի կամավորությունս, որովհետև հասկանում էի, որ կան հարցեր, որոնք ես պիտի նախաձեռնեմ և լուծեմ: Բացի դրանից՝ ես հասկանում էի, որ կամավորությունը ինձ անկրկնելի աշխատանքային փորձ կտա:

Ի՞նչ փոխեց կամավորությունը ձեր կյանքում:

Շատ բան փոխեց: Ինձ տվեց ծանոթություն և շրջապատ, ընկերներ, տարբեր մասնագիտություններով մարդկանց հետ շփման հնարավորություններ: Կամավորություն անելով՝  ես հասկացա, որ ես չպետք է սպասեմ որևէ մեկին՝  փոփոխություն տեսնելու համար, կարող ես քայլ անել և ինքդ նախաձեռնել:

Ո՞րն է ձեր ամենաուժեղ կողմը,  և ինչպե՞ս է այն ձեզ օգնում կամավորության մեջ:

Իմ ամենաուժեղ կողմը նախաձեռնելը և մարդկանց իմ հետևից տանել կարողանալն է: Ես կարողանում եմ մարդկանց ճիշտ ներկայացնել իմ տեսլականը և համախմբել նրանց մի նպատակի շուրջ: Նախաձեռնող լինելը և չհանձնվելը այն ուժեղ հատկանիշներն են, որ օգնել են ինձ կամավորության մեջ:

Կամավորության ընթացքում երբևէ զգացել եք, որ ձեր աշխատանքը չի գնահատվում:

Սխալ կլինի ասել, որ այդպիսի դեպքեր չեն լինում կամավորության մեջ: Մարդկային գնահատումն ամենամեծ վարձատրությունն է այս գործի մեջ:  Երբ հասնում ես քո նպատակին, մարդիկ հաստատ գնահատում են քո աշխատանքը: Կամավորության մեջ պետք է ուղղակի լինել համբերատար ու հաստատակամ. աշխատանքը անտեսված չի մնա:

Կամավորության հետ կապված ձեր ամենավառ հուշերից կպատմե՞ք:

Կամավոր սկզբունքով «Վորլդ Վիժն Հայաստան» զարգացման և բարեգործական միջազգային կազմակերպության  հետ խմբակ էի վարում երեխաների համար, նրանց սովորեցնում էի սոցիալական ձեռներեցություն, որի շրջանակներում բազմաթիվ ծրագրեր էինք իրականացնում: Մենք ունեինք փոքրիկ ֆոնդ World Vision-ի կողմից և նաև պետք է գումար հայթայթեինք ծրագիրը վերջացնելու համար: Այդ  գումարով մեր ձեռքերով Բերդում այգի հիմնեցինք երեխանների համար: Թափոններից պատրաստեցինք ատրակցիոնային խաղեր, իսկ տրամադրված գումարով նստարաններ տեղադրեցինք: Ցավոք, ամեն ինչ շատ գեղեցիկ էր  միայն առաջին երկու օրը: Մնացին միայն նստարանները: Երեխաների հիասթափությունը մեծ էր, քանի որ նրանք մեծ ջանք էին ներդրել անվադողերից և թափոններից խաղալիքներ պատրաստելու մեջ: Երբ տեսան, որ դրանք շատ կարճ կյանք ունեցան, շատ հուսահատվեցին:  Բայց ինձ համար դա սպասելի էր… Ամեն անգամ, երբ անցնում ենք այգու մոտով և տեսնում ենք նստարանները, հպարտանում ենք և մտածում, որ քաղաքին տվել ենք մի մեծ օգուտ: Կամավորության մեջ  կան ժամանակներ, որ պետք է կենտրոնանալ լավ բաների, հաջողությունների վրա:

Քայլեր ձեռնարկե՞լ եք՝ նմանատիպ հետևանքներից խուսափելու համար:

Շատ դժվար է մարդկանց մտածելակերպը փոխելը, բայց մենք անում ենք ամեն ինչ, որ մարդիկ դառնան ավելի հոգատար իրենց շրջապատող միջավայրի նկատմամբ: Օրինակ՝ Բերդում հուշակոթողներ կան, որոնց մասին նույնիսկ չգիտեն Բերդի բնակիչները: Մենք ցուցանակներ ենք տեղադրել, որոնք տարածում են  մշակույթի պահպանման  կարևորության մասին ուղերձ: Չեմ կարծում, թե միանգամից մեծ փոփոխություն է լինելու, բայց եթե թեկուզ 10 մարդ ուշադրություն դարձնի ցուցանակին, դա էլ մի մեծ հաղթանակ կլինի:     

Հարցազրուցավար՝ Էդիտա Դանիելյան

Իջևան Ինֆոտուն