Դոդո պապին

                                                                          Դոդո պապին

Երբևէ Իջևանի քանդակների այգու կողքով անցնելիս ինքներդ ձեզ հարցրե՞լ եք, թե ով է եղել այն ծերունին, ում արձանը «տան տիրոջ» դեմքի արտահայտությամբ կանգնեցված է այգու մուտքի մոտ: Կամ  ասենք ինչո՞ւ է հենց այդտեղ կանգնեցված:
Ինձ միշտ էլ հետաքրքիր է եղել և ահա մի օր, երբ  ԻնֆոՏանը  հերթական անգամ խոսում էինք այգու մասին, իմացա, որ Դոդո պապիկը եղել է Իջևանի քանդակների այգու իսկական պահապանը։ Որոշեցի մի փոքրիկ հետազոտություն անել: Հետազոտությունս սկսեցի հարցուփորձից և նշեմ, որ այն ինչ Ձեզ պիտի պատմեմ այդ հարձուփորձի ժամանակ տարբեր մարդկանց  պատմածներից են, քանի որ այլ փաստեր պահպանված չեն նրա մասին:

Ասում են, Դոդոյի հայրական տունը եղել է այժմյան լճակի տարածքում: Իսկ այգին  նրանց  բակն էր, որտեղ նա խաղում էր իր եղբայրների և մյուս հասակակիցների հետ: Ասում են Դոդոն ուներ վեց կամ յոթ եղբայր: Տարիներ անց բոլոր եղբայները հեռանում են ու նա մնում է մենակ՝ դառնալով այգու պահապանը: Նա չէր սիրում, երբ այգու «բնակիչներին» որևէ մեկը փորձում էր «նեղացնել»: Երբ երեխաները մտնում էին այգի, Դոդոն կորցնելով հանգիստը ձեռն էր առնում երեխաների սարսափ դարձած իր ձեռնափայտը և հետևում, որ չարաճճի երեխաները հանկարծ ոչ մի վնաս չտան քանդակներին: Եվ եթե հանկարծ նրանք խախտում էին «Դոդոյի կանոնները», նա գործի էր դնում իր  ծանր ձեռնափայտը:

Ի դեպ ասեմ որ տեղեկություններ հավաքելուս ժամանակ   զրուցակիցներիցս  երկուսը խոստովանեցին, որ  ժամանակին իրենք էլ են  լա ՜վ հարվածներ ստացել Գուրգեն պապիկից: Հա, մոռացա ասեմ, որ Դոդոյի իսկական անունը Գուրգեն էր:

Ճիշտ է, նա շատ էր կշտամբում երեխաներին, բայց առավել շատ սիրում էր: Երեխաների համար խաղեր ու մրցույթներ էր կազմակերպում: Իջևանցիների շրջանում առավել հայտնի  «Սելմագի» թաղում՝ դեպի ներկայիս մարզպետարան իջնող հատվածում, կազմակերպում էր «սամակատի» մրցույթներ: Ինքն էլ կանգնում էր «ֆինիշում» և հաղթողին կոնֆետ նվիրում: Դոդոն ինքն էլ  կոնֆետ շատ էր սիրում, բայց ոչ հասարակ կոնֆետ:  Իսկ թե հատկապես որը, գիտեր այդ ժամանակվա գործկոմի նախագահ տիկին Ջեմմա Անանյանը: Այնտեղ որտեղ հիմա դրված է արձանը ամեն առավոտ Դոդոն կանգնած սպասում էր տիկին Անանյանին, «բարի օր» ասում և ստանում իր կոնֆետը: 

Արձանի հեղինակը՝ քանդակագործ Արմեն Դավթյանը՝ չունենալով Դոդոյից որևէ նկար, այն քանդակել է այնպես ինչպես նա մնացել  էր իր հիշողություններում:
Ասում են նաև, որ տարիներ առաջ այգու մեջ եղել է նաև Դոդոյի կիսանդրին, սակայն ինձ չհաջողվեց այդ մասին ավելին իմանալ:

Դոդոն  ինչպես հասարակ կոնֆետ չէր սիրում, այնպես էլ կարծես «հասարակ» օծանելիք չէր սիրում:  Այս մասին իմանում են, երբ մի անգամ նա Մոսկվայից հատուկ բերել է տալիս 2 սրվակ «Красная Москва» կոչվող օծանելիք: 

Դոդոն իր «աշխատանքի» նվիրյալն էր: Այգին իր «տունն» էր: Այսօր էլ  նրա արձանն է հսկում այգին ու ամեն օր ողջունում անցող-դարձողին: Կուզեի որ յուրաքանչյուրս նույն սրտացավությամբ ու տանտիրոջ սիրով ու բծախնդրությամբ վերաբերվեինք մեր այգուն ու քաղաքին:  

Լիդա Ասիլյան
Իջևան ԻնֆոՏուն